Informacja z dnia: 05.12.2016
Odpust ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych
To jej oddaliśmy się w opiekę, gdyż kościół powołany jest pod jej patronatem. Ona jest naszą orędowniczką i opiekunką. Ona także w 16 listopada w kalendarzu liturgicznym Kościoła obchodzi swe patronalne święto. W niedzielę poprzedzającą to wydarzenie, my jako parafia pw. Matki Bożej Uzdrowienie Chorych obchodziliśmy kolejny już odpust ku jej czci.
Tegoroczne obchody odpustowe przypadły na dzień 13 listopada. Kaznodzieją odpustowym był o. Ireneusz Sajewicz. W swej homilii mówił o chorobie, jej konsekwencjach, a także nadziei płynącej z wiary i opieki Maryi.
.jpg)
Choroba, jedno słowo, a wywołuje wiele negatywnych emocji. Skojarzyć można z chorobą lęk, strach, ale także bezradność i niemożność odnalezienia się nowej, trudnej sytuacji, która może przyjść niespodziewanie. Jest to pierwszy jej etap. Kolejnym jest bunt, wściekłość która z tej niemocy wynika. Wściekłość na świat, na samego siebie, ale także wściekłość na drugiego człowieka. My, którzy jesteśmy chorzy i oni, którzy są zdrowi. Pojawia się fundamentalne pytanie: dlaczego ja? Łatwiej przychodzi myśl, że o to choroba dotyka ludzi, którzy mają już 70, 80 lat, lecz ciężko to zaakceptować gdy wiek chorego wynosi 20, 30 lat. Nie ma reguły, ulgi ze względu na wiek czy inny czynnik, choroba zmienia rzeczywistość, gdyż człowiek zaczyna skupiać się na sobie samym, swoich potrzebach i swojej niemocy. Powoduje utratę własnej wartości. Choroba nie pozwala mi pracować, nie jestem produktywny, a więc przez to gorszy. To wszystko sprawia, że człowiek nie jest w stanie uznać swojej choroby i nie umie sobie z nią poradzić, trwając w kryzysie oraz poczuciu straty. Lecz prócz tej niemocy fizycznej, najczęściej kojarzonej ze słowem choroba, istnieje też inna, głębsza, choroba w sensie duchowym. Jest nią grzech. Nie jest to jednorazowy akt, lecz obarczony jest skutkami, konsekwencjami wyboru zła. Tworzy mur, który oddziela nas od Boga, drugiego człowieka, ale i samych siebie. To wszystko powoduje, że człowiek nie może normalnie funkcjonować. I gdy nie widać już wyjścia z tej beznadziei, pojawia się światełko w tunelu. Uzdrowienie chorych, promyk nadziei który pozwala myśleć pozytywnie. Lecz uzdrowienie to nie tylko wyzbycie się niemocy fizycznej. Pismo Święte jasno podaje, iż Jezus przyszedł leczyć nie tylko ciało, ale przede wszystkim dusze. Dlatego na kartach Ewangelii można przeczytać słowa: „Wstań i chodź”, „Dziewczynko, tobie mówię wstań”, „Łazarzu, wyjdź z grobu”, ale także „Odpuszczają ci się twoje grzechy”, „Idź i już więcej nie grzesz” czy „dziś ze mną będziesz w raju”. Niemoc zostaje pokonana przez Jezusa, zaś Maryja jest tą, która uprasza łaski dziś, podobnie jak niegdyś w Kanie Galilejskiej. Tam, gdy zabrakło wina, Ona ratuje sytuację, zwracając się do swojego Syna i nakazując sługą „czynić wszystko cokolwiek wam powie”. Maryja troszczy się o ludzi, bo wie że Bóg nie zostawi swoich dzieci bez opieki. Dla Boga nie ma błahych spraw, zwłaszcza gdy człowieka dopada niemoc, zło, choroba. Maryja pomaga tę niemoc przezwyciężyć. Księga próśb do Matki Bożej zawiera wielką i piękną historię życia. Choć pierwsze strony są zapisane są prośbami o uzdrowienie, potem zapisane są dziękczynieniem za uzdrowienie. Pokazuje to że nawet najtrudniejsze sprawy nie są nie do przejścia. Maryja jawi się nam na swoim obrazie jako ta, przed którą aniołowie rozsuwają czarną zasłonę, zasłonę grzechu i choroby. Ona swoją obecnością sprawia że złe znika, gdyż kocha wszystkie swoje dzieci.
Niech Maryja którą czcimy w Tarnogórskim wizerunku uprosi naszej parafii wiele potrzebnych łask dla dalszego funkcjonowania naszego Kościoła.
Zdjęcia z uroczystości można znaleźć w naszej galerii.
